6. การันทิยชาดกว่าด้วยการทำที่เหลือวิสัย[727] ท่านผู้เดียวรีบร้อน ยกเอาก้อนหินใหญ่ กลิ้งลงไปในซอกเขาในป่า ดูก่อนการันทิยะ จะเป็นประโยชน์อะไรแก่ท่าน ด้วยการทิ้ง ก้อนหินลงในซอกเขานี้เล่าหนอ. [728] ข้าพเจ้าเกลี่ยหินก้อนเล็กก้อนใหญ่ลง จักกระทำแผ่นดินใหญ่นี้ซึ่งมีมหาสมุทรสี่เป็น ขอบเขต ให้ราบเรียบเพียงดังฝ่ามือ เพราะ ฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงได้ทิ้งหินลงในซอกเขา. [729] ดูก่อนการันทิยะ เราสำคัญว่า มนุษย์ คนเดียวย่อมไม่สามารถจะทำแผ่นดินให้ราบ เรียบดังฝ่ามือได้ ท่านพยายามจะทำซอกเขา นี้ให้เต็มขึ้น ท่านก็จักละชีวโลกนี้ไปเสีย เปล่าเป็นแน่. [730] ข้าแต่ท่านพราหมณ์ หากว่ามนุษย์ คนเดียวไม่สามารถจะทำแผ่นดินใหญ่นี้ให้ ราบเรียบได้ฉันใด ท่านก็จักนำมนุษย์เหล่านี้ |